ممکنه چند پست آینده به مذاق بعضی از دوستان خوشایند نباشه (به هر دلیلی). یک لطف بکنین و اگر مطالب براتون آزاردهنده هستن، به آرومی از کنارشون بگذرین. این‌ها همه نظرات شخصی من هستن و در عین حال برای اکثر نظرات دیگه احترام قایل هستم. در هر صورت مشتاق شنیدن نظرات شما هستم.
یک نکته‌ی دیگه رو هم اضافه کنم: من، نویسنده‌ی چند پست آینده، در مجموع فرزند سر به راهی بوده‌ام. تا همین یازده سال پیش با پدرم و تا همین الان با مادرم رابطه‌ی موفقی داشته‌ام. کمابیش همیشه هم از حضور همدیگه لذت برده‌ایم. منظور این که پست‌های آینده نه از سر خشم که از سر مقدار فکر به ذهنم رسیده‌ان. امیدوارم که تا حدی بی‌طرفی‌ام رو نشون داده باشم!
چه روش خوبی!به نظرم این کار تفکیک یک پست طولانی و یا پر مسئله به چند پست کوتاه جالب اومد. ببخشید که بی ربط می نظرم ولی نا خود آگاه خواندن اش حوصله کمتری می برد، از همه مهمتر این که نظرات می توانند کلی نباشند. می توانند دقیق تر باشند.
به طور کلی در مورد بهشت هم شاید بهتر باشد مادر مورد نظر را آگاه و قانع کنید که به احتمال زیاد بهشتی وجود ندارد، ولی می توان با امکانات همین دنیا ولو اگر ناچار هم نباشد، برای بچه ی بی سرپرستی بهشت کوچکی درست کرد که وقتی در آغوش اش بگیرد جمله ی کذاییِ ” بهشت زیر پای مادران است ” نیز صدق می شود. p:
به صفر: اتفاقا یکی از دلایل‌ام برای شکستن پست همین بود که خوندن پست‌های کوچیک‌تر راحت‌تر باشه و به قول شما بشه نظرات رو جزیی‌تر دریافت کرد. در مورد پاراگراف دوم‌تون، جالب بود! :)