آهو بچه‌اش رو مجبور مي‌كنه كه زودتر راه بيفته، شير بچه‌اش رو تشويق مي‌كنه كه وارد درگيري‌هاي شكار بشه، پرنده جوجه‌اش رو وادار مي‌كنه كه زودتر پرواز بكنه و وارد طبيعت بشه و فيل با خرطوم‌اش به بچه مي‌زنه كه مجبورش كنه كه وارد اجتماع بشه و روي پاي خودش بايسته.
در اين بحبوحه‌ي (بهبوهه‌ي؟) تكامل، نمي‌دونم انسان از كجاي اين پروسه فرار كرده كه اين طور، گاه افراطي از بچه‌اش محافظت مي‌كنه؟