کلاس اول راهنمایی که بودیم، یک روز مدیرمون اومد سر کلاس و گفت که این بار تصمیم داریم مبصر رو با انتخابات انتخاب کنیم. ما همه هورا کشیدیم. مدیر به مدت چند ثانیه بچه‌ها رو از نظر گذروند و بعد گفت: «کیا با بهرامی موافق هستن؟» یک تعداد دست‌شون رو بالا بردن. مدیر گفت: «خیله خب. بهرامی مبصره». و به این ترتیب بود که برای اولین بار حلاوت دمکراسی رو در کام‌مون چشیدیم.
kheili ghashang bood va kolli ham delam sookht. pas az avvalesh democracy hamintori ejra mishodeh
سلام
با حال بود
سلام
اصلا باحال نبود!
گویا برای خوانندگان با اسم محمود، یک رابطه («کوریلیشن»؟) هست بین تعداد «یو» ها در نوشتن اسم و لذت بردن از این متن.