جای مورد علاقهی من اینه که توی ماشین باشم و تنهایی رانندگی کنم. هیچکس نمیتونه مزاحمم بشه؛ هیچکس انتظاری ازم نداره. گاهی فکر میکنم تنها جاییه که میتونم واقعن خودم باشم.
فرزندخوانده
بعضی فرزندخواندهها تنهایی را به عنوان موقعیتی امن توصیف میکنند. وقتی فرزندخواندهها تنهایند، احساس میکنند انتظار یا درخواستی بر دوششان نیست. برای فرزندخواندههایی که احساس میکنند باید نوع خاصی عمل کنند یا سبک خاصی باشند تا عشق یا تایید دریافت کنند، تنهایی مانند پناهگاهی امن است که در آن میتوانند واقعن خودشان باشند.
این پست برگرفته از کتاب Adoption Wisdom: A Guide to the Issues and Feelings of Adoption نوشتهی دکتر مارلو راسل بود که با اجازه از خود نویسنده نوشته شده.
One thought on “فرزندخواندگی: تنها بودن”