در چند روز گذشته به ویسکانسین رفتم که در مسابقات شمشیربازی دانشگاه‌های آمریکا شرکت کنم. نتیجه هم این بود که از بیست و هشت تیم، بیست و شیشم شدیم. یک علت عمده‌ی این باخت سنگین تیمی هم وجود من بود که به مقدار قابل توجهی میانگین رو پایین آوردم: از بیست مسابقه هر بیست تا رو باختم! این هم عکس من در یکی از مسابقات (من نفر سمت راست هستم):
اطلاعیه جهت تنویر افکار عمومی:
بدینوسیله به اطلاع میرسانیم که تیتر آخرین وبنوشته نویسنده “آخرین مسابقه” کاملا هویت اخباری “ماضی” داشته و به هیچ وجه تناسبی با برنامه های آتی پهلوان روزبه ندارد. ایشان با اشراف کامل نسبت به مشکلات مسیر پیشرو و با توجه به شرایط خاص حاکم بر جامعه، اندوخته خود را در طبع اخلاص گذاشته و با تمام توان تصمیم به حضور گرفته اند. مطمئنا توطئه های بدخواهان اثرگذار نبوده و کوته نظرانی که کورسو امیدی به شکست این عزیز دارند، بدانند که خود محکوم به شکستند.
مژده بر تو ای جوان ایرانی که این جوانمرد در امتداد حضور مستحکم خود در میدانهای آتی فعل خواستن را برای تو صرف خواهد کرد. باشد که انوخته ای برای تو باشد و غنچه امید را در دلت متبلور کند.
معذلک در خاتمه مواکدا اعلام میداریم که پهلوان نامی روزبه دانشور (بهروز سابق) با تمام قوا در صحنه خواهند ماند.
“روزبه دوستت داریم” (3 بار)
در ادامه‌ي صحبت آقای مهدی: منظور از «آخرین» در تیتر، معادل کلمه‌ی recent در انگلیسی بود و همون طور که اشاره کردن، منظور هیچ وقت کلمه‌ی last نبوده و نخواهد بود.
قاه قاه قاه (این صدای خنده ی بلند از ته دل بود و لطفاً با صدای کلاغ اشتباه نشود)