برای بچههاتون موسیقی پخش کنین. موقع پخش موسیقی اتفاقهایی میافته. شما خبر ندارین چه اتفاقهایی و بچههاتون هم خبر ندارن. بیست سال بعد، سی سال بعد، لحظههایی هست که شما همچنان خبر ندارین چه اتفاقی افتاده، اما بچههاتون خبردار میشن. همین زمانهاست که روحتون برمیگرده و با بچههاتون ملاقاتی میکنه.
آخه من مطمئنم که بچه م در سی سال آینده آهنگهایی که من گوش میدم رو گوش نمیده. همین الانش هم باید سلیقه موسیقیم رو برای اطرافیان توجیه کنم. البته احتمالش هم هست که تا سی سال کن فیکون بشه و به سلیقه الان من توجه خاصی بشه ولی بعید میدونم. :)
موافقم
خوشم اومد از ایده …..روح من هر شب به اتاقش سر می زند
وقتی باد پرده ی پنجره را تکان می دهد