کسانی که خیلی بینقص به نظر میرسن، مثل همین خیابون میمونن که تمام اجزاش به دقت طراحی شده که عرضش دقیقا برابر با ارتفاع ساختمونهاش باشه و طولش دقیقا ده برابر این دو. من میتونم تمام عمرم رو در همین خیابون سر کنم و زیباییاش رو تحسین کنم، اما این زندگی واقعی نیست. در زندگی واقعی چیزی و کسی کامل نیست و همین بینقص نبودنهاش هستند که باعث زیباترشدناش میشن. در زندگی واقعی به دنبال بینقصی میگردیم، از این طرف به اون طرف، اما در پایان هم نمیتونیم اون چیزی رو که میخواستیم پیدا کنیم. این بینقصها جایی وجود خارجی ندارن، به جز در داستانهای شاه و پری (۱).
فیلم آپارتمان اسپانیایی رو چند وقت پیش دیدم که خیلی لذت بردم. داستان چند نفر از کشورهای مختلف اروپاییه که همه در یک آپارتمان زندگی میکنند.
و دیروز فیلم عروسکهای روسی رو دیدم که خیلی بیشتر نظرم رو جلب کرد. شخصیتها همون شخصیتهای فیلم قبلی هستند که حالا بعد از چند سال همگی جمع میشن. موضوع اصلی هم شخصیت فرانسوی فیلمه که قصد داره یک داستان عاشقانه بنویسه اما برای موضوع با مشکل مواجه میشه و در این راه به این نتیجه میرسه که مشکل در واقع از خودشه و اول باید خودش تعریف مناسبی از عشق پیدا بکنه و بعد داستان رو ادامه بده. در عین حال برای پیدا کردن طرف مورد نظرش به دنبال یک نفر میگرده که کامل باشه ولی چنین کسی رو پیدا نمیکنه.
یکی از نقلقولهای جالب داخل فیلم این بود که خواهر داماد در مراسم عروسی برادرش خطاب به داماد گفت: «در دنیا حدود چهار میلیارد زن وجود داره و خیلی مهمه که تو تونستی تصمیم بگیری از بین این تعداد زیاد فقط به یک نفر تعهد داشته باشی»
(۱) نقل به مضمون از گفتارهای فیلم به همراه برداشتهای شخصی