من از ایران زیاد ایمیل دریافت میکنم که در مورد امتحان جی آر ای (GRE) سوالهایی میپرسن. به تمام کسانی که در این مسیر هستن این رو پیشنهاد میکنم: ممکنه که امتحان مشکلی باشه یا استرس داشته باشه. اما به نظر من نکتهاش همینه. شما در زندگی آکادمیک آیندهتون گرفتاریهایی بزرگتر از امتحان جی آر ای خواهین داشت که کم هم نیستن. در واقع اگر تحصیلات تکمیلی رو به عنوان راه آیندهتون انتخاب کردین و مایل هستین که تحقیق (معادل کلمهی research) کنین، کاملا طبیعیه که استرس داشته باشین، ناامید و دلسرد بشین، تنش داشته باشین، خسته بشین و با هزار و یک مشکل دیگه مواجه بشین که همگی هم محتمل هستن. پس از همین الان به فکر باشین و سعی کنین از همین مراحل لذت ببرین. به نظر من شاید جی آر ای به نوعی داره این رو میسنجه که شما کی کوتاه میآیین و دست میکشین. اگر کوتاه اومدین و ناامید شدین، مسلما باختهاین. تا زمانی که دارین دست و پا میزنین و کلنجار میرین، هنوز زنده هستین و هنوز امید هست.
چه در امتحانهایی مثل جی آر ای و چه در دوران تحقیقتون، باید بتونین خوش بگذرونین و لذت ببرین که بتونین این مسیر رو ادامه بدین. نظر شخصی من اینه که بعد از امتحان جی آر ای الزاما دنیای بیدردسر و راحتی وجود نداره. بعدش وارد مجموعهی جدیدی از گرفتاریها میشین. باز هم دست خودتونه: سخت بگذرونین و تلخ بگذره به امید تموم شدن، یا این که لذت ببرین و همراه باهاش «زندگی بکنین». به نظر من محقق موفق کسیه که با «درد» تحقیقاش «زندگی» میکنه. از من بپذیرین: زندگی مهمترین چیزیه که میتونین دنبال کنین. ازش غافل نشین!
پس نوشت: در این صفحه چند سوال و جواب متداول نوشتهام. در این صفحه و این صفحه هم چند خطی در مورد پذیرش و امتحانهای تافل و جی آر ای نوشتهام.